مجله ورزشی

اما مجله ی امروز درباره ی مربی محبوب همه استقلالیهای عزیز

امیر قلعه نویی...

امیر قلعه نویی

  و به السد قطر رفت.

 

زمستان ۱۳۶۷ او به تهران بازگشت و این بار سراغ باشگاه

استقلال تهران رفت، پای میز قرارداد نشست و پیراهن آبی را بر

 تن کرد. اولین بازی اردشیر به عنوان بازیکن استقلال در تاریخ

۱۳۶۷/۱۲/۱۹ مقابل پرسپولیس رقم خورد. این بازی که در مرحله

 یک چهارم نهایی جام حذفی برگزار می‌شد به پنالتی کشیده شد

 و اردشیر پنالتی اش را از دست داد. در تیم آن روز استقلال به جز

 قلعه نویی، یکه، اردستانی و شکورزاده دیگر نفراتی بودند که  

 سابقه بازی در شاهین را داشتند.

رده ملی

این بازیکن خلاق تا پایان دوره بازیگری اش تنها ۱۹ بازی ملی را در

 کارنامه ثبت کرد که اتفاقاً ۱۸ بازی آن در سن ۳۰ سالگی به بعد

 رخ داد. امیر اولین بار توسط ناصر ابراهیمی در سال ۱۳۶۴ به تیم

 ملی «ب» دعوت شد. ۱۳۶۵ همراه تیم ملی به چین سفر کرد

او در اردیبهشت ماه سال

 و اولین بار پیراهن تیم ملی الف را بر تن کرد اما تا سال ۱۳۷۲ هیچ

 گاه مجدداً به تیم ملی فراخوانده نشد یعنی ۲۱/۶/۱۳۷۲ دیدار  

ایران - بوسنی هرزگوین که با سرمربیگری علی پروین انجام شد.

در کارنامه ملی قلعه نویی تنها یک گل زده آن هم به کویت دیده

 می‌شود.

مصدومیت دوران بازیگری

 

او در سال 1368 دچار مصدومیت شدیدی شد. قلعه نویی دو مرتبه  

مصدومیت جدی را تجربه کرد که بار دیگر آن در سال ۱۳۷0 بود 

دوران مربی‌گری (رده باشگاهی):

برق تهران

کشاورز
 

استقلال اهواز
 

صنعت مس کرمان
 

استقلال تهران

 

قلعه‌نویی

۴ فصل سرمربی تیم استقلال بوده همچنین در ۲ مقطع 

نیز تیم استقلال را در بازی‌های جام‌حذفی هدایت نموده است.

 و از خود در تیم استقلال کارنامه‌ی درخشانی را به جای گذاشته  

 است .وی در اولین حضورش به عنوان سرمربی در تیم استقلال

 توانست این تیم را قهرمان جام حذفی ۸۱-۱۳۸۰ کند.

 

پس از قهرمانی استقلال تهران با امیر قلعه نویی در سال ۱۳۸۵ و

 نتایج ضعیف تیم ملی ایران در مسابقات جام جهانی ۲۰۰۶ و از

 طرفی خاتمه همکاری ایران با برانکو ایوانکویچ، شرایط تازه ای برای

 قلعه‌نویی مهیا کرد.

سرانجام او به عنوان سرمربی تیم ملی انتخاب شد و همزمان در

 ادواری  پست‌های مدیرفنی و رئیس سازمان فوتبال استقلال

 تهران را نیز بر  عهده داشت. تیم ملی ایران با حضور او روی نیمکت

 در مسابقات جام  ملت‌های ۲۰۰۷ آسیا با ضربات پنالتی مغلوب

تیم ملی کره جنوبی شد و از این رقابت‌ها دست خالی بازگشت.

افتخارات دوران مربی‌گری:

اما یک سال بعد یعنی در سال ۸۲ وی به عنوان سرمربی تیم

 استقلال انتخاب گردید. او در سومین دوره از لیگ برتر تیم استقلال

 را در آستانه‌ی قهرمانی در لیگ برتر قرار داد اما در هفته‌های

 پایانی نتوانست به این عنوان برسد و نائب قهرمان شد. او در فصل

 بعد باز هم تیم استقلال را در کورس قهرمانی قرار داد اما در آن

فصل تیم استقلال با تفاضل گل کمتر نسبت به ذوب آهن سوم شد

 البته خط حمله استقلال در آن فصل با زدن

51 گل بهترین خط حمله لیگ شد.

 در فصل بعد و در لیگ برتر فوتبال ایران

۸۵-۸۴ بالاخره وی توانست تیم استقلال را برای اولین بار در لیگ

  برتر قهرمان کند.

رده ملی

* قهرمانی در جام حذفی ۸۱-۱۳۸۰ به همراه تیم استقلال

 تهران

* قهرمانی در لیگ برتر فوتبال ایران ۸۵-۸۴ به همراه تیم

استقلال تهران

 

* قهرمانی در بازی‌های قهرمانی غرب آسیا ۲۰۰۷ به همراه

 تیم ملی فوتبال ایران

 

* قهرمانی در جام حذفی ۸۷-۱۳۸۶ به همراه تیم استقلال 

 تهران

 

* قهرمانی در لیگ برتر فوتبال ایران ۸۸-۸۷ به همراه تیم

 استقلال تهران

·        به نظر شما کدامیک از موارد زیر برای موضوع مجله ی بعدی مناسبتر است:

1.الناز شاکردوست       

3. آنجلینا جولی   

         2.احسان خواجه امیری                 4.لیونل مسی

او در خانواده ای پرجمعیت به دنیا آمد. ۷ خواهر و برادر بودند. پدرش

 یک خودروی «ولوو» داشت و با آن کار می‌کرد و خرج زندگی

 خانواده پرجمعیت اش را تامین می‌کرد اما روزهای تقریباً عادی

 خیلی دوام پیدا نکرد. اردشیر ۷ ساله بود که خبر دادند پدرش فوت

 کرده‌است. از سیزده سالگی شروع به کار کردن کرد و در کنارش

 فوتبال را نیز فراموش نکرد.

 

رده باشگاهی

اردشیر لارودی و ابوطالب اولین کسانی بودند که او را برای تیم‌های

 پایه ای راه آهن انتخاب کردند و بعد ناصر ابراهیمی او را به تیم

بزرگسالان راه آهن برد. او در سال ۱۳۶۰ به تیم ملی جوانان دعوت

 شد که نمایش قابل قبولی هم از خود ارائه کرد اما چند ماه بعد

 ناصر ابراهیمی در اسفند  ۱۳۶۰ از راه آهن به شاهین رفت.

 ابراهیمی از میان تمام بازیکنان نخبه ای که در راه آهن داشت

 تنها امیر قلعه نویی را به شاهین برد. شاهین ملی پوشان

زیادی در آن روزها داشت. نادر فریادشیران، دینورزاده،

 نصرالله عبداللهی، صادقی، حمید مجدتیموری و علی حیدری

از این جمع بودند.

سال اول و دوم فعالیت ابراهیمی در شاهین پر تنش بود. او سال

 ۶۳شاهین را رها کرد و جای خود را برای مدت کوتاهی به محراب

 شاهرخی سپرد. او نیز بعد از چند ماه جای خود را به نصرالله

 عبداللهی داد. پس از خداحافظی صادقی و رفتن دینورزاده، اردشیر

 ۲۲ ساله به عنوان کاپیتان تیم انتخاب شد. او اواسط لیگ سال

۶۶ پس از پیروزی ۲ بر صفر برابر پرسپولیس، شاهین را ترک کرد

حضور در استقلال تهران